Ja, maar hij.....
Even snel de was ophangen, net bezig en ja hoor..... 1 van de 2 is hard aan het huilen. Je rent weer terug; 'Wat is er nu weer aan de hand?'
'Zij heeft me geslagen!'
'Zij deed zo bij mij'
'Ja, maar zij...'
'Ja, maar zij...'
Herkenbaar? Iedereen met kinderen (maar ook zonder kinderen) krijgt ermee te maken; conflicten! We willen nou eenmaal niet altijd precies hetzelfde, of tja...soms juist wel...maar dan wel alleen, of niet met jou of.... Kinderen hebben op een dag heel wat conflicten, meestal eindigt dit in een winnaar en een verliezer. Maar dat is altijd lastig; soms omdat het niet eerlijk is en de sterkste heeft 'gewonnen', soms omdat het zo zielig is, soms omdat....
Het is belangrijk om te leren gaan met conflicten. Later op je werk kun je ook je baas geen klap geven, omdat jij nou eenmaal eerder bij de koffie was. Maar hoe leren je dat nou aan je kinderen? Wat heb je nodig om een conflict goed op te kunnen lossen?
- Allereerst moeten kinderen gevoelens leren kennen en herkennen, bij zichzelf maar ook bij anderen.
- Daarna is het belangrijk om te weten welke behoeften ze zelf hebben en welke behoeften het andere kind heeft.
- En je moet kunnen communiceren en verzoeken kunnen doen; 'Zullen we samen....'. Kortom, samen kunnen oplossen naar ieders tevredenheid.
Je kunt je kind hierbij helpen door van jongs af aan verschillende gevoelens te benoemen, bij jezelf, bij je kind, in een boekje of tijdens een filmpje. Er zijn ontzettend veel verschillende gevoelens en een kind moet deze nog leren herkennen en benoemen. Kleine kinderen ervaren deze gevoelens ook al, maar kunnen dit nog niet goed verwoorden, daar kun je als ouder bij helpen;
'Lukt het niet? Dat is frustrerend zeg!'.
'Ik zie dat je daar helemaal blij van wordt'.
Daarnaast kun je direct al uitleggen hoe jij je voelt; 'Mama, moet even huilen, ze is verdrietig dat de hond ziek is'. Op deze manier leg je uit wat je doet (huilen), wat je voelt (verdrietig) en waarom. Hierdoor leert je kind dat iemand anders ook gevoelens heeft en in dit geval verdrietig kan zijn en hoe dat eruit ziet.
Zodra je kind ouder wordt, kun je daar een behoefte bij koppelen; als mama verdrietig is, kan ze wel een dikke knuffel van jou gebruiken, dat helpt mama. Vraag je kind ook regelmatig; 'wat heb je nodig?' of 'wat kan ik voor je doen?'. Op die manier geef je aan dat je open staat voor het kind, bereid bent hem te helpen en je laat het bij het kind. Door een kind automatisch te knuffelen als het verdrietig is, doe je misschien wat jij graag zou willen, maar je kind kan een andere behoefte hebben. Vraag daarom wat ze nodig hebben.
Hoewel je als moeder het liefste je kind misschien zou troosten met een kus en een knuffel als het hard gevallen is, kan je kind meer behoefte hebben aan een verzorgende pleister/nat doekje of een kus van papa. Het is belangrijk je te realiseren dat dit geen afwijzing is op jou als persoon, maar enkel een behoefte vanuit jouw kind. Misschien voelt het niet aardig, maar dit heeft niets met jou te maken; het is zijn verdriet en hij weet zelf wat hij nodig heeft.
Door kinderen te leren ontdekken wat hun behoeften zijn en ze laten zien dat andere mensen ook andere behoeften kunnen hebben, geef je ze een enorme rugzak mee om op terug te kunnen vallen bij het oplossen van conflicten. Het kind leert dan dat een nee, geen afwijzing op zijn persoon is, maar gewoon nee, omdat de ander dat niet wil. Heerlijk toch, als je gewoon nee tegen elkaar kunt zeggen, zonder iemand voor het hoofd te stoten?
Belangrijk is ook om een compromis te kunnen sluiten. Gelukkig laten kinderen, die zich verbaal goed kunnen uiten, vaak zien dat ze dit al heel goed zelf kunnen! Kinderen willen geen ruzie met anderen - ze willen hun behoefte vervullen. Zodra ze dit kunnen verwoorden, kunnen ze erover praten met een ander kind en tot een compromis komen. Natuurlijk kun je hier als ouder een begeleidende rol in aannemen, maar hou je op de achtergrond; vraag of beide kinderen oké zijn met de oplossing die zij bedacht hebben. zie je dat dit niet zo is, stuur het dan bij, maar geef niet jouw oplossing! Niet alleen geef je dan, onbewust, de boodschap dat je kind vast niet zelf de oplossing kan bedenken, maar je ontneemt het ook de mogelijkheid om te oefenen en te leren omgaan met conflicten.
P.S. Uiteraard is het wel belangrijk dat kinderen bij het vinden van een oplossing gelijk aan elkaar zijn; een broer van 6 met een zusje van 2 is geen gelijke partij. Hierbij leg je uit dat het zusje hulp nodig heeft en het nog moet leren, je laat je oudste bedenken wat een oplossing kan zijn en zoekt dan samen een compromis.
Even snel de was ophangen, net bezig en ja hoor..... 1 van de 2 is hard aan het huilen. Je rent weer terug; 'Wat is er nu weer aan de hand?'
'Zij heeft me geslagen!'
'Zij deed zo bij mij'
'Ja, maar zij...'
'Ja, maar zij...'
Herkenbaar? Iedereen met kinderen (maar ook zonder kinderen) krijgt ermee te maken; conflicten! We willen nou eenmaal niet altijd precies hetzelfde, of tja...soms juist wel...maar dan wel alleen, of niet met jou of.... Kinderen hebben op een dag heel wat conflicten, meestal eindigt dit in een winnaar en een verliezer. Maar dat is altijd lastig; soms omdat het niet eerlijk is en de sterkste heeft 'gewonnen', soms omdat het zo zielig is, soms omdat....
Het is belangrijk om te leren gaan met conflicten. Later op je werk kun je ook je baas geen klap geven, omdat jij nou eenmaal eerder bij de koffie was. Maar hoe leren je dat nou aan je kinderen? Wat heb je nodig om een conflict goed op te kunnen lossen?
- Allereerst moeten kinderen gevoelens leren kennen en herkennen, bij zichzelf maar ook bij anderen.
- Daarna is het belangrijk om te weten welke behoeften ze zelf hebben en welke behoeften het andere kind heeft.
- En je moet kunnen communiceren en verzoeken kunnen doen; 'Zullen we samen....'. Kortom, samen kunnen oplossen naar ieders tevredenheid.
Je kunt je kind hierbij helpen door van jongs af aan verschillende gevoelens te benoemen, bij jezelf, bij je kind, in een boekje of tijdens een filmpje. Er zijn ontzettend veel verschillende gevoelens en een kind moet deze nog leren herkennen en benoemen. Kleine kinderen ervaren deze gevoelens ook al, maar kunnen dit nog niet goed verwoorden, daar kun je als ouder bij helpen;
'Lukt het niet? Dat is frustrerend zeg!'.
'Ik zie dat je daar helemaal blij van wordt'.
Daarnaast kun je direct al uitleggen hoe jij je voelt; 'Mama, moet even huilen, ze is verdrietig dat de hond ziek is'. Op deze manier leg je uit wat je doet (huilen), wat je voelt (verdrietig) en waarom. Hierdoor leert je kind dat iemand anders ook gevoelens heeft en in dit geval verdrietig kan zijn en hoe dat eruit ziet.
Zodra je kind ouder wordt, kun je daar een behoefte bij koppelen; als mama verdrietig is, kan ze wel een dikke knuffel van jou gebruiken, dat helpt mama. Vraag je kind ook regelmatig; 'wat heb je nodig?' of 'wat kan ik voor je doen?'. Op die manier geef je aan dat je open staat voor het kind, bereid bent hem te helpen en je laat het bij het kind. Door een kind automatisch te knuffelen als het verdrietig is, doe je misschien wat jij graag zou willen, maar je kind kan een andere behoefte hebben. Vraag daarom wat ze nodig hebben.
Hoewel je als moeder het liefste je kind misschien zou troosten met een kus en een knuffel als het hard gevallen is, kan je kind meer behoefte hebben aan een verzorgende pleister/nat doekje of een kus van papa. Het is belangrijk je te realiseren dat dit geen afwijzing is op jou als persoon, maar enkel een behoefte vanuit jouw kind. Misschien voelt het niet aardig, maar dit heeft niets met jou te maken; het is zijn verdriet en hij weet zelf wat hij nodig heeft.
Door kinderen te leren ontdekken wat hun behoeften zijn en ze laten zien dat andere mensen ook andere behoeften kunnen hebben, geef je ze een enorme rugzak mee om op terug te kunnen vallen bij het oplossen van conflicten. Het kind leert dan dat een nee, geen afwijzing op zijn persoon is, maar gewoon nee, omdat de ander dat niet wil. Heerlijk toch, als je gewoon nee tegen elkaar kunt zeggen, zonder iemand voor het hoofd te stoten?
Belangrijk is ook om een compromis te kunnen sluiten. Gelukkig laten kinderen, die zich verbaal goed kunnen uiten, vaak zien dat ze dit al heel goed zelf kunnen! Kinderen willen geen ruzie met anderen - ze willen hun behoefte vervullen. Zodra ze dit kunnen verwoorden, kunnen ze erover praten met een ander kind en tot een compromis komen. Natuurlijk kun je hier als ouder een begeleidende rol in aannemen, maar hou je op de achtergrond; vraag of beide kinderen oké zijn met de oplossing die zij bedacht hebben. zie je dat dit niet zo is, stuur het dan bij, maar geef niet jouw oplossing! Niet alleen geef je dan, onbewust, de boodschap dat je kind vast niet zelf de oplossing kan bedenken, maar je ontneemt het ook de mogelijkheid om te oefenen en te leren omgaan met conflicten.
P.S. Uiteraard is het wel belangrijk dat kinderen bij het vinden van een oplossing gelijk aan elkaar zijn; een broer van 6 met een zusje van 2 is geen gelijke partij. Hierbij leg je uit dat het zusje hulp nodig heeft en het nog moet leren, je laat je oudste bedenken wat een oplossing kan zijn en zoekt dan samen een compromis.