Dat communicatie belangrijk is, dat wisten we natuurlijk al, want hoe weet ik het als jij mij niets zegt? Maar de manier waarop we communiceren is ook heel belangrijk. Hoe komt het over op de ander? Komt het überhaupt over?
Als ik om me heen kijk, merk ik hoe druk we het hebben, niet alleen wij, maar ook onze kinderen hebben het druk, misschien iets van deze tijd? Wat ik merk is dat je daardoor niet altijd stil staat bij wat en hoe je dingen zegt. Terwijl dat juist zo belangrijk is.
De Amerikaanse psycholoog Thomas Gordon ontwikkelde een training die ouders handvatten gaf om duidelijk en respectvol te communiceren met hun kind. Respect voor elkaars meningen en behoeften staat centraal en conflicten worden opgelost op een manier dat niemand ‘verliest’.
Klinkt mooi, maar hoe werkt het dan?
Thomas Gordon gaat uit van 3 dingen;
-ouders en hun behoeften zijn belangrijk
-kinderen en hun behoeften zijn belangrijk
-de relatie tussen ouders en kinderen is belangrijk – er is een relatie tussen ouders en kinderen mogelijk waarin ieder tot zijn recht komt.
De behoeften van ouders.
Toen onze oudste zoon werd geboren, werd ik overspoeld door allerlei emoties. Niet in de laatste plaats kwam daar een enorm besef van verantwoordelijkheidsgevoel – ik was zijn mama en ik moet er onvoorwaardelijk, altijd, voor zorgen dat hij het aller-allerbeste krijgt. Hoewel dat natuurlijk nog steeds zo voelt, word ik ook weleens met mijn neus op het feit gedrukt dat ik een gewoon mens ben. Ik heb eigen wensen en behoeften en dat verlies ik soms te veel uit het oog.
Herkenbaar?
Volgens Thomas Gordon is het juist heel belangrijk om jezelf niet weg te cijferen; naast de behoeften van je kind, moet je ook opkomen voor je eigen behoeften.
Soms ben je nou eenmaal heel druk bezig en kun of wil je niet voor de 100e keer naar dat ene liedje over die olifant luisteren. Het is voor iedereen dan het meest eerlijk als jij kunt zeggen; ‘Ik ben even heel druk bezig met dit, als ik straks klaar ben, kom ik naar je luisteren’.
Behoeften van kinderen.
Aangezien ook ieder kind anders is en andere behoeften heeft, is het belangrijk om als ouder hier goed naar te kijken en te luisteren. Op die manier kun je een kind beter bieden wat het nodig heeft. Als er niet aan de behoefte van een kind wordt voldaan, reageert een kind daar vaak op met onacceptabel gedrag.
Herkenbaar?
Hier wel. Met 3 kleine kinderen is het soms goochelen in het voorzien van al die behoeften. Vooral ‘s morgens staan wij voor de uitdaging iedereen op tijd op de juiste plek te hebben. De oudste en de jongste zijn ochtendmensen - wakker, uit bed, actief en vrolijk. Maar de middelste is, net als ik, een avondmens. Zij moet ’s morgens rustig aan op starten, dus maken we haar op tijd wakker, ze kan dan nog even in bed blijven liggen, komt uiteindelijk zelf naar beneden, kiest wat ze voor ontbijt wil en doet rustig aan haar eigen ochtendritueel. Zo kunnen we allemaal ontspannen de deur uit en fijn de dag beginnen. Klinkt mooi, maar moet bekennen…. lukt niet altijd.
Goede relatie tussen ouders en kinderen is belangrijk.
De relatie tussen ouders en hun kinderen wordt voor een groot deel bepaald door de manier waarop ouders naar het gedrag van hun kinderen kijken. En om je hierbij te helpen heeft Thomas Gordon het gedragsraam ontworpen. Het is een soort kader dat ouders helpt hun eigen gevoel en oordeel over gedrag beter te leren kennen; welk gedrag van hun kind accepteren ze en welk gedrag niet.
Het gedragsraam – acceptabel en onacceptabel gedrag.
Spelen met de pop is waarschijnlijk acceptabel gedrag. Gooien met de pop is misschien onacceptabel gedrag – dat hangt af van verschillende factoren.
Daarnaast is het belangrijk te bepalen of er een probleem is en zo ja, van wie het probleem is; van het kind of van de ouder?
Acceptabel gedrag – probleem van het kind
Acceptabel gedrag – geen probleem
Onacceptabel gedrag – probleem van de ouder
Het kind heeft een probleem.
Als het probleem bij het kind ligt, is het bijvoorbeeld boos, verdrietig of gefrustreerd. Als ouders wil je dat graag oplossen – je neemt het probleem over, want je wilt niet dat jouw kind zich zo voelt. Maar gevoel mag er zijn. Door actief te luisteren naar je kind, ben je er voor hem, help je hem en leer je hem om zelf het probleem op te lossen. Sterker nog, je geeft hem vertrouwen dat hij dat kan!
Er is geen probleem.
Mooi! Investeer als ouder in dit soort momenten, op deze momenten leer je kinderen over normen en waarden. Speel samen een spel, lees samen een boek, eet samen een ijsje…. wat dan ook, maar SAMEN!
De ouder heeft een probleem.
Je vindt het gedrag van je kind onacceptabel. Wees hier duidelijk over, gebruik de ik-boodschap. Dan geef je goed aan waar jouw grens ligt en welk gedrag je wel en niet accepteert en vooral WAAROM niet. Dit geeft duidelijkheid.
Duidelijkheid biedt veiligheid!
Kort samengevat;
-Het is heel belangrijk om open en eerlijk te zijn tegen je kind en om hier duidelijk over te communiceren. Dit kan bijvoorbeeld door middel van de ik-boodschap en het actief luisteren.
-Zoek voor jezelf uit wat acceptabel gedrag is; moeten de korstjes van het brood opgegeten worden? Mag je kind rennen? Zo nee, waarom niet?
Als ik om me heen kijk, merk ik hoe druk we het hebben, niet alleen wij, maar ook onze kinderen hebben het druk, misschien iets van deze tijd? Wat ik merk is dat je daardoor niet altijd stil staat bij wat en hoe je dingen zegt. Terwijl dat juist zo belangrijk is.
De Amerikaanse psycholoog Thomas Gordon ontwikkelde een training die ouders handvatten gaf om duidelijk en respectvol te communiceren met hun kind. Respect voor elkaars meningen en behoeften staat centraal en conflicten worden opgelost op een manier dat niemand ‘verliest’.
Klinkt mooi, maar hoe werkt het dan?
Thomas Gordon gaat uit van 3 dingen;
-ouders en hun behoeften zijn belangrijk
-kinderen en hun behoeften zijn belangrijk
-de relatie tussen ouders en kinderen is belangrijk – er is een relatie tussen ouders en kinderen mogelijk waarin ieder tot zijn recht komt.
De behoeften van ouders.
Toen onze oudste zoon werd geboren, werd ik overspoeld door allerlei emoties. Niet in de laatste plaats kwam daar een enorm besef van verantwoordelijkheidsgevoel – ik was zijn mama en ik moet er onvoorwaardelijk, altijd, voor zorgen dat hij het aller-allerbeste krijgt. Hoewel dat natuurlijk nog steeds zo voelt, word ik ook weleens met mijn neus op het feit gedrukt dat ik een gewoon mens ben. Ik heb eigen wensen en behoeften en dat verlies ik soms te veel uit het oog.
Herkenbaar?
Volgens Thomas Gordon is het juist heel belangrijk om jezelf niet weg te cijferen; naast de behoeften van je kind, moet je ook opkomen voor je eigen behoeften.
Soms ben je nou eenmaal heel druk bezig en kun of wil je niet voor de 100e keer naar dat ene liedje over die olifant luisteren. Het is voor iedereen dan het meest eerlijk als jij kunt zeggen; ‘Ik ben even heel druk bezig met dit, als ik straks klaar ben, kom ik naar je luisteren’.
Behoeften van kinderen.
Aangezien ook ieder kind anders is en andere behoeften heeft, is het belangrijk om als ouder hier goed naar te kijken en te luisteren. Op die manier kun je een kind beter bieden wat het nodig heeft. Als er niet aan de behoefte van een kind wordt voldaan, reageert een kind daar vaak op met onacceptabel gedrag.
Herkenbaar?
Hier wel. Met 3 kleine kinderen is het soms goochelen in het voorzien van al die behoeften. Vooral ‘s morgens staan wij voor de uitdaging iedereen op tijd op de juiste plek te hebben. De oudste en de jongste zijn ochtendmensen - wakker, uit bed, actief en vrolijk. Maar de middelste is, net als ik, een avondmens. Zij moet ’s morgens rustig aan op starten, dus maken we haar op tijd wakker, ze kan dan nog even in bed blijven liggen, komt uiteindelijk zelf naar beneden, kiest wat ze voor ontbijt wil en doet rustig aan haar eigen ochtendritueel. Zo kunnen we allemaal ontspannen de deur uit en fijn de dag beginnen. Klinkt mooi, maar moet bekennen…. lukt niet altijd.
Goede relatie tussen ouders en kinderen is belangrijk.
De relatie tussen ouders en hun kinderen wordt voor een groot deel bepaald door de manier waarop ouders naar het gedrag van hun kinderen kijken. En om je hierbij te helpen heeft Thomas Gordon het gedragsraam ontworpen. Het is een soort kader dat ouders helpt hun eigen gevoel en oordeel over gedrag beter te leren kennen; welk gedrag van hun kind accepteren ze en welk gedrag niet.
Het gedragsraam – acceptabel en onacceptabel gedrag.
Spelen met de pop is waarschijnlijk acceptabel gedrag. Gooien met de pop is misschien onacceptabel gedrag – dat hangt af van verschillende factoren.
Daarnaast is het belangrijk te bepalen of er een probleem is en zo ja, van wie het probleem is; van het kind of van de ouder?
Acceptabel gedrag – probleem van het kind
Acceptabel gedrag – geen probleem
Onacceptabel gedrag – probleem van de ouder
Het kind heeft een probleem.
Als het probleem bij het kind ligt, is het bijvoorbeeld boos, verdrietig of gefrustreerd. Als ouders wil je dat graag oplossen – je neemt het probleem over, want je wilt niet dat jouw kind zich zo voelt. Maar gevoel mag er zijn. Door actief te luisteren naar je kind, ben je er voor hem, help je hem en leer je hem om zelf het probleem op te lossen. Sterker nog, je geeft hem vertrouwen dat hij dat kan!
Er is geen probleem.
Mooi! Investeer als ouder in dit soort momenten, op deze momenten leer je kinderen over normen en waarden. Speel samen een spel, lees samen een boek, eet samen een ijsje…. wat dan ook, maar SAMEN!
De ouder heeft een probleem.
Je vindt het gedrag van je kind onacceptabel. Wees hier duidelijk over, gebruik de ik-boodschap. Dan geef je goed aan waar jouw grens ligt en welk gedrag je wel en niet accepteert en vooral WAAROM niet. Dit geeft duidelijkheid.
Duidelijkheid biedt veiligheid!
Kort samengevat;
-Het is heel belangrijk om open en eerlijk te zijn tegen je kind en om hier duidelijk over te communiceren. Dit kan bijvoorbeeld door middel van de ik-boodschap en het actief luisteren.
-Zoek voor jezelf uit wat acceptabel gedrag is; moeten de korstjes van het brood opgegeten worden? Mag je kind rennen? Zo nee, waarom niet?